De eerste stageweek
Door: Sjoerdtje
Blijf op de hoogte en volg Sjoerdtje
12 Januari 2015 | Zuid-Afrika, Bloemfontein
Pfoe, ik zit hier inmiddels al weer 11 dagen en ik weet bijna niet waar ik moet beginnen. De reis naar Johannesburg toe verliep eigenlijk probleemloos, zelfs onze metroreis dwars door Londen met al onze bagage! Vanaf het vliegveld in Johannesburg moesten we nog met een taxi naar het busstation. Het uitzoeken van een taxi was voor ons al een avontuur en de reis naar het station vonden we best schokkend. Er lag zoveel zooi en er waren heel veel arme mensen. De taxichauffeur zei dan ook dat we niet buiten de stationshal moesten komen, want dat zou niet veilig zijn. We voelden ons daar ook niet zo op ons gemak, dus we gaan niet meer naar Johannesburg. De rest van de reis duurde nog een poos, maar ging wel goed.
We moesten de eerste dagen heel erg wennen aan het tempo van de mensen, aan de mensen zelf en aan het op je hoede zijn. De mensen zijn superaardig, maar werken op z'n Zuid-Afrikaans: geen stap te snel. Als je staat te wachten op iemand die jou moet helpen, dan sjokt die langzaam van z'n stoeltje naar je toe en als het een vrouw betreft dan komt er nog een soort waggelpas aan te pas.
Annick en ik delen nu een kamer. Er zit een gordijntje tussen de slaapkamer en de keuken en tussen de slaapkamer en de badkamer/wc, dus vrij weinig privacy. Het verhuizen naar de nieuwe accommodatie is - ook typisch Zuid-Afrikaans- al 3 keer opgeschoven, omdat het gebouw nog niet af is. Gelukkig is het heel gezellig en is het voor nu ook wel fijn om 's avonds met iemand te kunnen kletsen en we kunnen na veel geregel ook eindelijk op onze kamer skypen. Onze stagebegeleider heeft ons meegenomen naar het ontzettend rijke deel van Bloemfontein (villa's met zwembaden en een rits aan personeel voor een paar miljoen Rand) en vervolgens naar de townships. Wat een ontzettend groot verschil. En wij ondertussen maar klagen over het feit dat we nog niet naar onze nieuwe accommodatie kunnen. In de townships wonen mensen met 4 tot 10 personen in een 'shack' gemaakt van platen met een wc-hokje buiten de deur. Er zijn geen verharde wegen, er is slechte toegang tot wat voor voorzieningen dan ook en het is er heel onhygiënisch. Als de bewoners al werk hebben, verdienen ze vaak maar iets van 200 Rand per maand.
De stage is tot nu toe heel leuk. We krijgen privéles van dr. Rose over public health, de geschiedenis van Zuid-Afrika en veel voorkomende ziektes. Heel interessant om dan in Bloemfontein rond te lopen en met mensen te praten en te zien dat de geschiedenis nog heel grote gevolgen heeft. De apartheid is in 1994 wel afgeschaft, maar er is nog steeds heel veel racisme. Het is voor ons heel raar om te merken dat mensen ons raar vinden als we met donkere mensen staan te praten. Verschillende mensen hebben ons verteld dat het voor veel donkere personen hier eigenlijk een prestatie is om een blank meisje te daten, maar dat het voor veel blanke personen not done is om met een donker persoon te daten. In restaurants (heel goedkoop eten trouwens, ik heb zelfs een steak van 500 g verorberd en hoefde voor de steak, een wijntje en een cappucino maar 11 euro te betalen) zien we alleen maar blanke mensen. Gelukkig spreken we ook mensen die dat hele racisme maar waardeloos vinden, net als wij.
Op de campus hebben we al een heleboel leuke mensen gesproken, met wie we regelmatig een babbeltje mee maken. Ook bij het zwembad en in eettentjes en dergelijke worden we veel aangesproken.
De campus is heel groot. Er is een zwembad, een atletiekbaan, een tennisbaan, sportvelden, 5 faculteiten, een foodcourt en ga zo maar door. Er is heel veel beveiliging. De beveiligers zijn inmiddels onze vrienden. We vragen continue de weg en we maken 's avonds gebruik van de wifi bij de security office, wat ze heel vermakelijk vinden. We wilden afgelopen week graag zwemmen en vroegen of dat mogelijk was op de campus. Het zwembad bleek dicht te zijn, maar de beveiliging wou ons best even brengen en het voor ons open maken. Ze hebben ons ook wat veiligheidstips gegeven. De campus is in principe veilig, maar je moet 's avonds niet alleen lopen. Buiten de campus moet je 's avonds helemaal niet lopen. We gaan dus voor de meest belachelijk kleine stukjes met de taxi, maar het kost praktisch niks. Resultaat is wel dat de taxichauffeurs ons inmiddels ook al grappig vinden. We zijn namelijk een paar keer na stage naar het openbare zwembad gegaan en dat is blijkbaar niet zo heel normaal. Alleen al het feit dat we met 35 graden buiten willen liggen, kunnen ze hier niet bij. En op een zaterdagavond zijn we van een restaurant naar een club (afstand van 200m) met de taxi gegaan, omdat de ober ons adviseerde om toch echt niet te lopen. Better be safe than sorry! Het leuke hier is dat de meeste mensen heel nieuwsgierig zijn naar waar je vandaan komt, maar we moeten altijd even aftasten wie op ons afstapt voor een gezellig praatje en met wie je beter niet te lang kunt praten. Tijdens een wandeling vanaf Naval Hill (volgt nog) raken we in gesprek met Benjamin, een jongen die in een township woont. Hij is een leuke, intelligente jongen met wie we al snel de apartheid en de situatie nu bespreken. Heel leerzaam, zeker om het vanuit zijn perspectief te horen. Hij is heel positief en is van plan hard te werken, zodat hij uit de township weg kan en later rond kan reizen. Hij loopt de hele weg met ons mee om ons dingen te laten zien en ons de weg te wijzen en het blijkt dat hij een hele andere kant op moet, dus bieden we hem maar een drankje aan voordat hij weer terug loopt.
We zijn ondertussen ook al druk bezig met sightseeing. We zijn naar de mall geweest, hebben op verschillende plekjes gegeten en koffie gedronken en we zijn naar Naval Hill geweest. Op Naval Hill staat een standbeeld van Nelson Mandela en als je een stuk verder wandelt kom je zebra's, wildebeasts en springboks tegen, zo gaaf! Daar hebben we lekker toeristisch met ons verrekijkertje en fototoestel naar zitten staren. De giraffes hebben we gemist (ja, hoe is het mogelijk...?), maar die zoeken we zeker nog wel een keer op! We hebben onze eerste braai hier gehad en er zullen er ongetwijfeld nog een paar volgen.
Laat ik het hier eerst maar bij laten. Al een heel verhaal, maar we maken ook zoveel mee. Ik kom nauwelijks toe aan het schrijven van een verhaaltje ;). We leren en zien ontzettend veel en genieten nog volop.
We moesten de eerste dagen heel erg wennen aan het tempo van de mensen, aan de mensen zelf en aan het op je hoede zijn. De mensen zijn superaardig, maar werken op z'n Zuid-Afrikaans: geen stap te snel. Als je staat te wachten op iemand die jou moet helpen, dan sjokt die langzaam van z'n stoeltje naar je toe en als het een vrouw betreft dan komt er nog een soort waggelpas aan te pas.
Annick en ik delen nu een kamer. Er zit een gordijntje tussen de slaapkamer en de keuken en tussen de slaapkamer en de badkamer/wc, dus vrij weinig privacy. Het verhuizen naar de nieuwe accommodatie is - ook typisch Zuid-Afrikaans- al 3 keer opgeschoven, omdat het gebouw nog niet af is. Gelukkig is het heel gezellig en is het voor nu ook wel fijn om 's avonds met iemand te kunnen kletsen en we kunnen na veel geregel ook eindelijk op onze kamer skypen. Onze stagebegeleider heeft ons meegenomen naar het ontzettend rijke deel van Bloemfontein (villa's met zwembaden en een rits aan personeel voor een paar miljoen Rand) en vervolgens naar de townships. Wat een ontzettend groot verschil. En wij ondertussen maar klagen over het feit dat we nog niet naar onze nieuwe accommodatie kunnen. In de townships wonen mensen met 4 tot 10 personen in een 'shack' gemaakt van platen met een wc-hokje buiten de deur. Er zijn geen verharde wegen, er is slechte toegang tot wat voor voorzieningen dan ook en het is er heel onhygiënisch. Als de bewoners al werk hebben, verdienen ze vaak maar iets van 200 Rand per maand.
De stage is tot nu toe heel leuk. We krijgen privéles van dr. Rose over public health, de geschiedenis van Zuid-Afrika en veel voorkomende ziektes. Heel interessant om dan in Bloemfontein rond te lopen en met mensen te praten en te zien dat de geschiedenis nog heel grote gevolgen heeft. De apartheid is in 1994 wel afgeschaft, maar er is nog steeds heel veel racisme. Het is voor ons heel raar om te merken dat mensen ons raar vinden als we met donkere mensen staan te praten. Verschillende mensen hebben ons verteld dat het voor veel donkere personen hier eigenlijk een prestatie is om een blank meisje te daten, maar dat het voor veel blanke personen not done is om met een donker persoon te daten. In restaurants (heel goedkoop eten trouwens, ik heb zelfs een steak van 500 g verorberd en hoefde voor de steak, een wijntje en een cappucino maar 11 euro te betalen) zien we alleen maar blanke mensen. Gelukkig spreken we ook mensen die dat hele racisme maar waardeloos vinden, net als wij.
Op de campus hebben we al een heleboel leuke mensen gesproken, met wie we regelmatig een babbeltje mee maken. Ook bij het zwembad en in eettentjes en dergelijke worden we veel aangesproken.
De campus is heel groot. Er is een zwembad, een atletiekbaan, een tennisbaan, sportvelden, 5 faculteiten, een foodcourt en ga zo maar door. Er is heel veel beveiliging. De beveiligers zijn inmiddels onze vrienden. We vragen continue de weg en we maken 's avonds gebruik van de wifi bij de security office, wat ze heel vermakelijk vinden. We wilden afgelopen week graag zwemmen en vroegen of dat mogelijk was op de campus. Het zwembad bleek dicht te zijn, maar de beveiliging wou ons best even brengen en het voor ons open maken. Ze hebben ons ook wat veiligheidstips gegeven. De campus is in principe veilig, maar je moet 's avonds niet alleen lopen. Buiten de campus moet je 's avonds helemaal niet lopen. We gaan dus voor de meest belachelijk kleine stukjes met de taxi, maar het kost praktisch niks. Resultaat is wel dat de taxichauffeurs ons inmiddels ook al grappig vinden. We zijn namelijk een paar keer na stage naar het openbare zwembad gegaan en dat is blijkbaar niet zo heel normaal. Alleen al het feit dat we met 35 graden buiten willen liggen, kunnen ze hier niet bij. En op een zaterdagavond zijn we van een restaurant naar een club (afstand van 200m) met de taxi gegaan, omdat de ober ons adviseerde om toch echt niet te lopen. Better be safe than sorry! Het leuke hier is dat de meeste mensen heel nieuwsgierig zijn naar waar je vandaan komt, maar we moeten altijd even aftasten wie op ons afstapt voor een gezellig praatje en met wie je beter niet te lang kunt praten. Tijdens een wandeling vanaf Naval Hill (volgt nog) raken we in gesprek met Benjamin, een jongen die in een township woont. Hij is een leuke, intelligente jongen met wie we al snel de apartheid en de situatie nu bespreken. Heel leerzaam, zeker om het vanuit zijn perspectief te horen. Hij is heel positief en is van plan hard te werken, zodat hij uit de township weg kan en later rond kan reizen. Hij loopt de hele weg met ons mee om ons dingen te laten zien en ons de weg te wijzen en het blijkt dat hij een hele andere kant op moet, dus bieden we hem maar een drankje aan voordat hij weer terug loopt.
We zijn ondertussen ook al druk bezig met sightseeing. We zijn naar de mall geweest, hebben op verschillende plekjes gegeten en koffie gedronken en we zijn naar Naval Hill geweest. Op Naval Hill staat een standbeeld van Nelson Mandela en als je een stuk verder wandelt kom je zebra's, wildebeasts en springboks tegen, zo gaaf! Daar hebben we lekker toeristisch met ons verrekijkertje en fototoestel naar zitten staren. De giraffes hebben we gemist (ja, hoe is het mogelijk...?), maar die zoeken we zeker nog wel een keer op! We hebben onze eerste braai hier gehad en er zullen er ongetwijfeld nog een paar volgen.
Laat ik het hier eerst maar bij laten. Al een heel verhaal, maar we maken ook zoveel mee. Ik kom nauwelijks toe aan het schrijven van een verhaaltje ;). We leren en zien ontzettend veel en genieten nog volop.
-
12 Januari 2015 - 19:54
Karsten:
Herkenbaar verslag Sjoerdtje; heel evrmakelijk om te lezen! zie je in maart :)
jammer dat je de kameelpaarden niet hebt gezien haha
p.s. Hotse heeft troost nodig nadat hij opnieuw met monopoly heeft verloren...
nieuwe battle in Bloem doen??? Leuk :)
Drukkie! -
13 Januari 2015 - 08:35
Lies En Germ:
Wat een leuk verslag en wat een belevenissen. Fijn dat jullie ervan genieten!
Dikke tuut van Germ en Lies -
13 Januari 2015 - 13:40
Rosa:
Leuk om te lezen Sjoerdtje, take care en veel plezier! -
13 Januari 2015 - 21:43
Tjitske:
Het leukste om te lezen vind ik eigenlijk wel, dat er zo goed op jullie wordt gepast.........gek he.
Geniet er van meiden en doe jullie voordeel met alle kennis, die jullie opdoen.
Dikke knuffel van mem -
13 Januari 2015 - 22:32
Meilo:
geniet er van ik kijk uit het volgende verslag harstikemooi zoon verslag. gr van je neef Meilo -
20 Januari 2015 - 12:40
Tante Jannie:
Prachtig verhaal Sjoerdtje. Een hele belevenis lijkt mij. Hier is het triest weer. De winter wil maar niet doorzetten. Weer eens een Elfstedentocht zou leuk zijn. Pas goed op je zelf en kom gezond weer thuis. Sil mem bliid wêze ! en kan ze weer lekker rustig slapen. Nog heel veel plezier. Geniet er van. Drie maande zij zo voorbij denk ik. Liefs xxx
tante Jannie -
26 Januari 2015 - 15:50
AM:
Zo! Dit is weer leuk om mee te lezen joh! Wat zullen jullie veel indrukken opdoen en veel leren. Prachtig. Ook de foto's zijn tof om te zien. Veel plezier nog daar. Geniet ervan en blijf inderdaad maar goed oppassen; we willen je graag heelhuids terug zien :) Lfs!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley