Stage, weekendje Malealea en weekendje Clarens

Zo, daar was ik weer. Waar moet ik beginnen? Ik heb alweer zoveel gezien en gedaan!

We zijn inmiddels verhuisd naar onze nieuwe kamers. We hebben nu elk ons eigen kamer met een badkamer tussen onze kamers. We hebben heerlijk nieuwe bedden en een fijne douche. De keuken en de woonkamer zijn gemeenschappelijk, dus komen we steeds meer studenten tegen. Heel gezellig! Het bevalt ons prima hier!

Onze tweede stageweek hebben we doorgebracht met dr. Swart. Zij heeft ons verschillende ziekenhuizen laten zien en dan met name de verschillen tussen een public hospital en een private hospital. Onvoorstelbaar. In een public hospital liggen de mensen heel ziek op bankjes te wachten tot er plek voor ze is, er is een gebrek aan personeel en aan middelen en het is er oud en vies. Loop je een private hospital binnen, dan waan je je in een universitair centrum in Nederland. Zo veel nieuwer en zo veel schoner. De verschillen tussen arm en rijk zijn ook hier weer heel zichtbaar.

We gaan na de tweede stageweek een lang weekend weg naar Malealea, een streekje in Lesotho, wat dan weer een land in Zuid-Afrika is. We nemen een huurauto en gaan dapper op pad. We moeten daarbij wel links rijden, wat al voor de nodige stress zorgt. Voeg daar verkeerslichten aan de verkeerde kant van het kruispunt (en geen onderscheid tussen linksaf, rechtsaf of rechtdoor) en autowegen met enorme potholes aan toe en je hebt een zeer spannend autoritje met de nodige gilletjes. De laatste 10 km naar Malealea is er ook nog eens geen verharde weg, dus we rijden met ons Fordje door de bergen over steile, hobbelige paadjes met enorme gaten. We komen gelukkig heel, zij het een beetje door elkaar gehobbeld, bij de Malealealodge aan. We krijgen een heel schattig hutje met een superuitzicht over de bergen. Malealea lijkt eeuwen achter te lopen in de tijd. We zien schaapsherders met mantels aan, mensen die het land met de hand bewerken en mensen die achter hun koeien met bellen aanhobbelen. Iedereen kijkt ons aan en zwaait naar ons. De kindjes komen gillend op ons afgerend en pakken ons bij de hand om het museum te laten zien. We kunnen in de omgeving fantastische hikes doen. We wandelen met een gids naar een waterval en een dag later naar de rockpools, waar we lekker kunnen dobberen. We zijn door de mooie omgeving zelfs verleid om er op een paard op uit te trekken. Annick heeft nog nooit op een paard gezeten en die vindt het vooruitzicht van de steile rotshellingen maar niks, maar ze blijft gelukkig dapper lachen. Ik, dapper als ik ben, blijf ook lachen, maar wissel het toch af en toe af met een gil als mijn paard besluit dwars te zijn en de rotsen af te rennen in plaats van te lopen. We genieten enorm van de cultuur en de omgeving en het weekend vliegt voorbij.

Daarna hebben we nog een hele leuke stageweek beleefd. De mensen van de department of environmental health nemen ons mee door de hele regio, inclusief de townships Botshabelo en Thaba Nchu. We zien bouwplaatsen, daycares, hawkers, dairy farms, een slagerij en waterzuiveringssystemen. Heel divers dus en heel interessant. Het is bijna niet te geloven op wat voor manier er op straat voedsel verkocht wordt. Er wordt doodleuk in hutjes zonder ventilatie gefrituurd met gas als brandstof en aan hygiëne doen ze niet. De environmental health workers zijn heel aardig en willen ons van alles laten zien en proeven. Met Thabo en Nikiwe eten we fatcakes (een soort oliebollen, maar dan minder zoet) met leverworst en gedroogde, veel te zoute snoek en pittige Achar, een soort mangodip. Best lekker, maar niet de meest gezonde keus. Pabelo neemt ons mee naar een slager om biltong te kopen, gedroogd vlees dat je in allerlei verschillende smaken kan krijgen. Heul lekker! En health worker Joof vindt dat we niet alleen maar mogen werken en neemt ons mee naar de lion farm en na de tijd een drankje (om 12.30 uur). Absoluut geen saaie stage dus ;)!

Omdat we nog niet genoeg gezien hebben, besluiten we nog maar een weekendje weg te gaan met de huurauto. Dit keer nemen we Daniel mee, een Libanees die zijn postdoc in Bloemfontein doet en in dezelfde accommodatie verblijft als wij. We doen dit keer een tripje naar Clarens, een klein stadje net boven Lesotho. Je hebt daar hele leuke winkeltjes en je kunt er heerlijk op een terrasje zitten om koffie te drinken en te eten. We slapen in een fijn hostel, waar we de 14-bed dorm helemaal voor ons 3en hebben, dus we slapen als koningen! We gaan de eerste dag meteen vanuit het stadje hiken. Een heel mooi uitzicht over de bergen. Helaas worden we achtervolgd door een regen- en onweersbui, dus kunnen we niet meer zwemmen. We gaan 's avonds uit eten en zoeken daarna ons bed op. De volgende dag rijden we naar Golden Gate National Park. Ook daar gaan we hiken natuurlijk. Het plan was om een 4 uur durende hike te doen naar de Wodehouse peak, maar door een gebrekkig richtingsgevoel en wazige bordjes lopen we een heel eind om, waardoor we uiteindelijk 5,5 uur onderweg zijn. Nou was het ook nog een high difficulty hike met een hele hoop geklauter en gestuiter, dus je kunt het gevoel van verzuurde benen misschien voorstellen. Eenmaal op de top zijn we de verzuurde benen helemaal vergeten, wauw! Supermooi! We maken foto's en genieten van het uitzicht. We zien alleen wel enorme regenbuien en onweer om ons heen. Ik, zoals ik al zei ontzettend dapper, hou helemááll niet van onweer en zeker niet als de bliksem dichtbij is en je op een berg staat te leuk wezen. We zijn zo snel mogelijk naar beneden gegaan (met het nodige geklauter en een enkele val van ondergetekende) en zijn gelukkig alle drie in normale, beetje vermoeide staat weer in de auto gestapt en naar Bloemfontein gereden.

Dat was de kortst mogelijke samenvatting die ik kon geven van de afgelopen fantastische weken! Er is zoveel te doen en te zien! Tot gauw =)